Na twee weken niet gespeeld te hebben gingen we weer tot actie over in één van de schoonste culturele centra van Vlaanderen: De Spil te Roeselare.
Vanop het podium ziet de enorme zaal er nog indrukwekkender uit dan anders. Het leek wel alsof deze zaal een beetje te groot was voor ons stuk. Of lag ons onwennig gevoel aan het feit dat het al weer een tijdje geleden was dat we ‘spelregels’ hadden gespeeld?
Laten we het op een combinatie van beiden houden. In ieder geval voelden het aan als fietsen op kasseistenen, als zwemmen tegen de stroom in, als vliegeren met weinig wind. Niet gemakkelijk dus. Of om het met de woorden van de voader te zeggen:” vondoage zetten we niet zo’n greute stappen veurweirts”
Na de voorsteling kregen we van De Spil een doosje heerlijke chocolaatjes. Zo werd het uiteindelijk toch nog gezellig...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten