Het moet ons weer overkomen.
Na enkele dagen van rust, keerden wij vieren terug naar de planken
en dat allemaal in een zieken toestand.
Lopende neuzen, echo's van den buikgriep, keelgepijnigde stemmen en dat soort van kwaaltjes.
Op zulke momenten is het stevige Spelregels spelen geen echt pretje.
Gelukkig hadden we een heel liefdevol en rustig publiek voor onze neus
en konden we de voorstelling in alle rust en kalmte afwerken.
Den Allard is wel zwaar over zijn trouwkostuum gestroenkeld en heeft zelfs 'godverdoeme' gezegd
en de jeroen paste spontaan het spel van man en vrouw aan: Het is den man die op de tafelen klopt, tis nooit te veel, tis wel AMBETANT.
Voila, en dan gaan we nu een beetje slapen want morgen staan we er weer.
Een dafalganneken of twee aub?
