04 februari 2006

Bedwelmend Wemmel!



Onurb, de vriend van Marie-Ange en dus ook onze vriend, bracht ons vanaan de Brusselse AB helemaal richting Wemmel. In zijn wagen stond de Brusselse radiozender FM BRUSSEL op en hoorden wij voor de eerste keer Marie-Ange haar stem door de luidsprekers knallen. Zij is namelijk dé stem van deze zender. Op zwoele toon zegt zij om de vijf minuten ‘FM Brrrrrussel’. Indrukwekkend! Hier in de rand van Brussel werd de taal van Marjorie erg gesmaakt. Het frans is hier blijkbaar springlevend. Courage, embrasseren en amoureusiteit werden nog nooit zo goed begrepen als in Wemmel. We zijn content van contentement.

Maarrr... in de namiddag stond we voor een wel erg heet vuur! Het publiek dat we nu voorgeschoteld kregen voelde aan als een echt briesend paard in volle draf en waarvan amper de teugels in handen konden houden. Heftig! Onze stemmen gaven hun krachtigste volume volledig prijs en ons laatste restjes energie werd opgebruikt. Aan alle brullers die deze middag in de zaal zaten: tof dat ge er waart maar beseft wél dat het niet gemakkelijk was om jullie te overhalen toch naar ons stuk te kijken.
Het was in ieder geval ‘ne keer iets anders’.

Tot slot werd Marie-anges grote droom werkelijkheid: verschijnen in grote lichtgevende rode letters (zie foto)

03 februari 2006

Lol in Mol!




Of neen, rock ende rol in de Mol!
‘smorgens waren we nog een beetje bedwemmeld door de ijskoude ochtend.
Toch kwam dit ons spel ten goede. Er hing een zekere ontspannenheid in de lucht en daardoor was er plots veel ruimte voor experiment. In elke scène probeerden we nieuwe dingetjes uit en de tekst klonk nog nooit zo anders.
In de namiddag was ons publiek omvangrijker, zowel in aantal als in volume. Wij gingen op de toppen van onze tenen staan en gaven gas (Spa gas?) `
EN GOD ZAG DAT HET GOED WAS.

Weetjes?

Vandaag kon de voader zeggen:" den tweede van den tweede maand" en dat klonk ni slecht!

Jeroen kocht in Mol-centrum nog een schoon paar schoenen en Stefan zat ondertussen al in Wemmel op te bouwen voor de volgenden dag. Druk druk druk.

01 februari 2006

Hallo, Hamme, hallo?


Hamme heeft geen treinstation.
Wij, spelregelacteurs, zijn allen treinreizigers.
De Lijn werd vandaag dus onze nieuwe vriend.
Wij waren lang onderweg, treintje op, treintje af, busje op, busje af en wandelen maar.
Lang onderweg voor maar één voorstelling.
Maar ja, het hoort erbij niwaar.

Als middagmaal kregen we heerlijke vlaamse kost.
Spruiten! ( zo klaargemaakt dat zelfs de echte spuitjeshaters er nog met smaak van zouden eten. )

En dan...spelen maar.
Het hamme-publiek was een beetje vreemd. Op de eerste rij kregen we vrij veel reactie, maar voor de rest was de zaal vaak verbazingwekkend doodstil. We konden achteraf niet goed zeggen of ze het nu leuk vonden of niet. Dus ik zou zeggen: lieve jongeren van Hamme, reageer maar massaal op deze webblog...hier moogt ge zoveel lawaai maken als ge maar wilt.

31 januari 2006

Altijd een beetje Sinterklaas in Sint-niklaas





Amai, ik heb het eindelijk gevonden hoe ik ook eens iets kan schrijven. Het zal waarschijnlijk wel op de verkeerde plaats staan, maar ja, op de blogspot is op de blogspot niewaar.
We zijn bijna allemaal een beetje ziek vandaag dus ik vind dat het tijd is voor complimentjes zodat we morgen weer helemaal genezen zijn:
- we hebben goed gespeeld vandaag, het publiek was er stil van
- de treinen hadden geen vertaging
- het was lekkere soep in Sint Niklaas en iedereen was lief
- we waren op tijd op de scène om op te warmen
- Steven doet dat heel goed met de blogspot, hij maakt een dagboek voor ons allemaal
- Marie-Ange is heel flink en klaagt niet over haar blauwe theaterplekken en ook niet over haar broodje met knolselderverf
- Jeroen laat zich ondanks alles op de scène niet doen (ook niet als het tropischen stoksken gaat vliegen)
- Stefan zoekt altijd naar nieuwe dingetjes en belicht ons steeds schoner
- de nieuwe technieker, Andreas, is heel tof en heeft schone foto's gemaakt
- iedereen is heel tof
- ik zie jullie allemaal graag
En nu moet ik stoppen en een dutje doen want ik word altijd een beetje melig en emotioneel als ik ziek ben.

Liefs,
Edith

29 januari 2006